Pagina 1 van 2
The One robotics: Aerodynamite
Geplaatst: za nov 06, 2004 7:09 pm
door kenshee
Ik zal ook maar eens tonen waaraan ik bezig ben
. De eerste foto's zijn van een schaalmodelletje en de laatste is van de onderdelen die ik al heb, hopelijk veranderd dat snel(stuk metaal is een testframe, de echte volgt nog)
Zoals je kan zien is het wapen een soort schijf, en daar kan je dan ook direct de naam van de robot van afleiden.De wapenophanging zal wel anders zijn in het echt, anders duwt hij het wapen bij de minste klap in de grond, en dat is niet de bedoeling
.
Geplaatst: za nov 06, 2004 7:43 pm
door WMC
Ik heb nog wel een leuke ring daarvoor liggen denk ik. Cm of 40 diameter, 5mm wand 8 of 10 cm hoog
Geplaatst: za nov 06, 2004 8:18 pm
door kenshee
WMC schreef:Ik heb nog wel een leuke ring daarvoor liggen denk ik. Cm of 40 diameter, 5mm wand 8 of 10 cm hoog
40 cm is een beetje aan de grote kant, ik denk eerder aan 20 cm en dan nog weegt ie al aardig wat.
Geplaatst: za nov 06, 2004 8:27 pm
door defecto
WMC schreef:Ik heb nog wel een leuke ring daarvoor liggen denk ik. Cm of 40 diameter, 5mm wand 8 of 10 cm hoog
Waar is die ring van gemaakt en hoeveel weegt ie?
Geplaatst: zo nov 14, 2004 6:06 pm
door kenshee
Weer wat nieuwe bouwmaterialen.
Geplaatst: ma feb 28, 2005 4:49 pm
door ruud_boeklagen
Waarom maakt iedereen altijd van die schaal modellen, lijkt me erg nutteloos. Maar aan de andere kant ben ik ook nog nieuw en ken ik jullie cultuur nog niet.
Geplaatst: ma feb 28, 2005 4:56 pm
door maddox
Schaalmodellen? Het zijn volwassen featherweights. Deze wegen dus maximaal 12 kg.
En in veel gevallen zijn ze sterker voor het gewicht dan de heavies.
Je hebt duidelijk de regels niet doorgelezen Ruud, of de "bouwen" afdeling van DRG site.
De kleinsten zijn 150 gram, onze ants.
De allerzwaarsten zouden in theorie superheavy walkers kunnen zijn, met 400 kg. Maar ik geloof niet dat er veel daarin zouden slagen dat nog te bouwen en te vervoeren. Een heavy walker is het zwaarste dat we tot nu toe hebben gezien. Namazu als Nederlandse poging, en eentje die de naam walker waardig is.
Geplaatst: ma feb 28, 2005 5:00 pm
door ruud_boeklagen
dat was een snelle reactie.
Dat ding helemaal in het begin ziet eruit alsof hij van een wc rol is gemaakt > oh.... wacht.... er staat ook dat het een schaalmodel is
Had ik toch maar eens gelijk
Geplaatst: ma feb 28, 2005 5:11 pm
door marc
Als je een schaalmodel bouwt (of in 3d tekent) kunnen andere zien hoe je het gaat maken. Vooral met dit soort ontwerp is dat makkelijker dan het alleen te beschrijven.
Je kan zo ook zien of het idee ook uitvoerbaar is.
Geplaatst: ma feb 28, 2005 6:43 pm
door maddox
Een schaalmodel 1/1 van een featherweight.
En het is een handige manier om te zien dat er alles wel in past.
Weerom niks mis mee. Het zal niet de eerste roboteer wezen die na veel puzzelen een stuk van een motor moet afhalen om alles te laten passen.
Geplaatst: ma feb 28, 2005 10:11 pm
door Babeth
De mannen van Hard hebben ook de gewoonte alles eerst in hout ineen te zetten. Maar hun tekeningen en plannen laten dan ook weinig ruimte voor speling toe. Er is niets mis met schaalmodellen.
De allereerste die ik ooit in Nederland met eigen ogen zag was het schaalmodelletje van Pulverizer (die nog reed ook !!! Het ding kon zelfs een beetje knokken. Was geinig joh...).
Geplaatst: di mar 01, 2005 12:06 am
door WJ
ik maak ook altijd schaalmodellen.
schaal 1 op 1 en van metaal.
Geplaatst: vr mar 04, 2005 12:12 pm
door Prowler
ik bouw alleen maar schaalmodellen
Geplaatst: vr mar 04, 2005 2:28 pm
door ruud_boeklagen
Maar werkt niet iedereen met een CAD programma om het ontwerp te maken? Daarin zie je tenslotte ook hoe zwaar je bot wordt en dat soort dingen, is toch veel handiger? Ik zou niet zonder kunnen.
Ik ben bang dat het onderwerp een beetje gaat afwijken van het origineel.
Geplaatst: vr mar 04, 2005 2:47 pm
door Babeth
Er zijn er die het doen, maar er zijn heel wat roboteers die niet met CAD kunnen omgaan, het programma niet hebben of er gewoon geen zin in hebben om daar tijd in te steken.
Project Two: Hex'em hebben we ontworpen door op een stuk bruin papier de omtrek te tekenen die we in gedachten hadden, daar de balken op te leggen en ze ter plekke aan elkaar vast te lassen. Begrijpelijkerwijze is er niets meer van de tekening overgebleven.
De rest is gewoon organisch gegroeid als het ware.
Ik vind het veel plezanter zo. Het rare is dat ik bij het lassen alleen maar toekeek en meteen wist aan te duiden waar er spanningen optraden, Mario en Zoltan hadden dat dus niet in de gaten. Ze hadden het nochtans moeten weten.
Het zijn ervaren lassers.
De reden waarom ik daar over begin is omdat het metaal kan vervormen bij laswerk, iets waar een tekenaar wel rekening mee zou moeten kunnen houden. Er gaat zoveel mis bij het bouwen zelf...
Heeft nog iemand anders zulke verhalen ?