Bronebot, Moskou, Rusland

[iceman]

ideale arena voor brutus ... geen pit en geen ootas ...

[leo-rcc]

Pit is vandaag toegevoegd.

[iceman]

Blijkbaar is de laatste show in Moskou gedaan ... Kannopner , bullfrog en brutus hebben het goed gedaan ... verslag zal wel volgen ...

[leo-rcc]

We zitten nu in het vliegveld SVO in Moskou voor de vlucht terug naar België. Het was een zwaar evenement maar zo de moeite waard. Verslag volgt nog. Niels heeft al meerdere video's online staan. Flexdrg kanaal op YouTube.

[Mischa]

Zijn de robots ook op het vliegtuig gegaan of zijn die apart vervoerd?

[Jeroen]

op de heenweg met een vrachtwagen. Terugweg neem ik aan ook.

[kalme nelis]

Ik krijg nu al pijn in mijn buik als ik denk aan alle foto's die babeth zal uploaden...

Ik zal ze daarentegen wel weer allemaal bekijken.

Moest H3 geen extra kleurtjes eigenlijk?

[maddox]

@ Kalm Probeer maar eens HDPE te kleuren....

@ Mischa. De organisatie had een vrachtwagen ingelegd die in de UK gestart is om alles op te laden.

Het enige echte probleem met het transport was het gezever met de " ATA Carnet". Een zeer bureaucratisch en prijzig in-export document annex verzekering.
Gelukkig dat de mensen van de VOKA in Vilvoorde begripvol zijn, en ons zo goed en kwaad als mogelijk op weg geholpen hebben.

Kwestie van event.
De venue... Olympisch stadium Sovjet stijl. Indrukwekkend staaltje rauwe gewapend beton
De organisatie is een professionele event organisatie, die met de ervaring van een vorige robot event een firma in de arm genomen had om een arena te bouwen.
Niels, Jonno en Leo hebben een aantal verbeterpunten aangehaald, en ze hebben zo goed en kwaad als mogelijk die adviezen gevolgd.
Het Russische polycarbonaat van 6mm dik heeft de job wel gedaan, maar gaat sneller aan vervanging toe zijn. De combo Bullfrog-Brutus heeft er een ferme deuk in gebonkt, om een voorbeeld aan te halen.

We zijn wel vertroeteld eigenlijk. Het hostel waar we eerst in ondergebracht werden was echt niet naar de zin van de meesten. Babs en ik hadden iets van "eh? 't is oud en versleten, hier en daar een mankementje -zoals geen bar-, maar het is wel proper en het ontbijt is zeer basic, maar best overleefbaar".
Bleek dat Babs en ik eigenlijk de tsarensuite hadden (of een equivalent). We zijn dan prompt overgebracht naar een 4sterrenhotel...
Ook hebben ze ginder iets met taxi's. Van het hotel tot de venue is 10 minuutjes stappen. Toch, als we wilden, hadden we elke dag een taxi van en naar.... En ze zijn trots op hun stad, die ze echt wel willen showen. Er was tijd in het schema voorzien on dingen te bekijken. We zijn bijvoorbeeld de TV toren gaan bekijken (is eerder vermeld), en Babs is samen met een paar Uk roboteers het rode plein gaan bekijken. Daar zorgde de PR manager voor. Anastasia, een fantastische jongedame, die op 1 weekend tijd een nieuwe baan, en een heel nieuwe hobby onder de knie moest krijgen....

De Russische machines. Series 1-2, maar dan op op een zeer beperkt budget. Allemaal hebben ze electrische bekabeling die trots is nageslacht te zijn van het vliegende spaghettimonster.
Iele PVC gemantelde draadjes, veel auto of nog kleinere wisselrelais en hier en daar een poging tot zelfbakspeedo's.
Toch waren er met ietsofwat functionele Hobbyking brushless aandrijvingen.

Ze hebben wel een pragmatische en frisse insteek.

Voor onszelf.
Bullfrog heeft zich goed gedragen.
De nieuwe flipperarm is niet sterk genoeg, maar da's een kwestie van opnieuw en beter. De geometrie komt aardig op zijn punt, dat wel.
Het 10C 5000mAh Nanotech pack is te nipt bemeten. Met constant accu's op 20% of minder na een gevecht is het moordend. Oftwel, nog een verbeterpunt.
De "moeilijke " schade die we hadden , een gedesoldeerde draad en een uiteengeklapte burkert waren zo opgelost.

Hannibalito III . Was niet echt vorm, maar heeft het wel volgehouden zonder grote problemen. Ik vermoed dat de bitterkoude CO2/fles de hoofdoorzaak was van de flauwe flips op bepaalde momenten. Oplossing, meer flessen meenemen. Ook voor Bullfrog een punt te andere.

Perun. Dat kleine kereltje heeft het gewoon fantastisch gedaan. kwartiertje rondracen op 1 accu, No problem. Schade. Op een losgekomen wiel en een kapot draadje na, niks, nada noppolos.

Kan-Opener H-spec. De aandrijving is gewoon niet in staat het huidige tempo en de uitgedeelde klappen te volgen. De enkeltraps 1/10 overbrenging vergt gewoon te veel van het geheel. Wapenkracht valt ook dik tegen, en hij vreet Ah. Met 8S 16000 mAh komt ie net toe voor 1 kort gevecht. Hier is nog een hoop werk aan.

[kalme nelis]

@mario, verf houdt tijdelijk op HDPE. Het zal zich niet volledig aanhechten of invreten maar zal er kleven voor zolang het duurt.

Goed om te horen dat het zo goed bevallen is.

[Jeroen]

Ik vond canopener aardig rap eigenlijk op de beelden die ik zag!

[maddox]

Niels, Hannibalito en Perun waren bladvulling, geen hoofdmoters. Maria had al werk genoeg met de grote jongens.

Jeroen, ja, Kan-Opener lijkt snel, en is door de breedte redelijk goed bestuurbaar.
Maar uiteindelijk is de topsnelheid niet veel hoger dan die van Bullfrog, die op aandrijfvlak de job beter doet.

[leo-rcc]

Allereerst wil ik Mario, babeth, en Niels bedanken voor de extra effort om de administratieve rompslomp en PR zaken af te handelen. Zonder hun inzet was dit Rusland avontuur nooit gelukt.

Moskou is een geweldige stad. Maar om de een of andere reden kom ik er alleen als het er vriest, waardoor ik er al meteen minder van kan genieten. Die toren was iets nieuws voor me, maar het Kremlin of rode plein bezoeken zag ik even niet zitten. Hopelijk doet Bronebot ook een keer iets in de zomer of zo, en/of in een andere stad.

Het hele evenement is super professioneel en met het oog op de toekomst opgebouwd. Ik hoop echt dat voor hun het volgende evenement nog groter en sterker word, met meer Russische roboteers met een robot die mee kan draaien met de Britten en ons. We hadden nu een soort van onderlinge competitie en lieten de russen zo veel mogelijk met rust tot de laatste sessie op Dinsdag waar alles aan gort mocht. Omdat we met zo weinig robots waren moesten we het wel rustig aan doen tot die tijd.

Ook had dat als voordeel dat we veel rij-ervaring opdeden omdat we zo vaak aan de bak kwamen, maar ook dat je aan het eind van de dag je totaal uitgeput was. 'S avonds de stad in gaan om te relaxen was er gewoonweg niet bij, je was al blij als je het naar je hotelkamer redde. Ik was wel blij dat een team minions klaar stonden om te helpen met het dragen van de robots, zonder hen was het helemaal een hel geweest.

Ondanks dat alles, het was een top evenement, en ik zou het zo weer doen als ze ons vragen. De organisatoren zijn excellente gastheren, en luisteren naar onze input om zaken te verbeteren, zowel in zaken qua veiligheid als in zaken om de show te verbeteren (case in point, het aanbrengen van een put, wat de zaak meteen een stuk spannender maakt). De Russische roboteers waren ook erg blij om te zien en horen dat we geen enkel probleem hadden om onze robots open te maken en ze alles uit te leggen hoe wij de problemen van 15 jaar geleden hebben opgelost die hun voor de eerste keer tegen komen. De sport is nog totaal nieuw voor hun, en onze ervaring is voor de Russen van onschatbare waarde geweest.

Een blik vanuit het publiek gezien:



Dan nu de robots vanaf de rijders perspectief.

Van klein naar groot:

Perun: Zelf weinig mee gereden in gevechten. Alleen de eerste 2 sessies spelen met de Middleweights (waar ik zelfs won in de eerste sessie ).
Aandrijving: Niks op aan te merken
Wapen: Niet echt aanwezig, maar het zal niet als een verrassing komen dat ik nog steeds niet happy ben met de manier waarop de bijl omslaat. Er zit gewoon te veel gewicht in de bijlkop zelf.

Ik reed dit keer ook met de Britse robot Stinger wat feitelijk Perun in het groot is en die deed precies wat ik wou dat Perun deed. Als je van richting veranderd staan de wielen eerst stil tot de strijdknots omgeslagen is, hetzij tegen de vloer of tegen de tegenstander. Dat wil ik ook met Perun.

Hannibalito 3: Blijft een heerlijke machine.
Aandrijving: Werkt prima, heeft geen stap verkeerd gezet door het hele event heen.
wapen: De eerste sessie met ons eigen gas waren de eerste flips ook flips die mochten tellen. H3 liet een duidelijk visitekaartje achter in de eerste sessie en de Russische teams waren erg onder de indruk.

Zelf merkte ik al wel iets vreemds, wat in de latere sessies alleen maar erger werd. De eerste flips waren in de latere sessies maar erg matig tot ronduit slecht, tot na een x aantal flips ineens druk en kracht weer daar was en je weer (voor feather maatstaven) mega flips kon maken. Mario kreeg in de laatste sessies ook bijna geen CO2 meer in de fles. Na de kraan er volledig eruit te hebben genomen bleek er bruine slurrie in de fles zelf te zitten die op zijn beurt de kraan dichtvroor of verstopte.

Bullfrog: Damn dat ging lekker.
Aandrijving: Verreweg het beste rijdend voor me. Die ISKRA's met die overbrenging op Flatfree banden waren een droom om mee te rijden.
Wapen: Zorgenkindje is de flipperarm. De eindstop die Mario en Niels hadden aangebracht heeft het geen 2 sessies volgehouden waardoor de flipperarm door kan slaan naar de achterkant. Land ik dus op mijn dak met de flipper zo ver open dan is het game over en kom ik nooit meer recht.

Buiten de schok schade aan de uitgaande Burkert heeft de cylinder en het kleppen systeem het allemaal prima gehouden en was de hele robot zeer betrouwbaar en competitief. Op geen enkel moment had ik het idee dat Bullfrog onder deed voor enig andere robot, ook niet Ripper of Beauty. Onze clashes met Brutus hebben wel de nodige deuken en verbuigingen achter gelaten maar de robot is verder nog compleet intact.

Kan-Opener: Moet aan gewerkt worden.
Aandrijving: in een woord: Onbetrouwbaar. KO's aandrijving is snel op zich zelfs op een lager voltage (29,6V nominaal) maar die 10:1 reductie op kartwielen zetten veel stress op het geheel en daardoor moet je de robot veel te zacht behandelen om het einde van een gevecht mee te halen. Dit moet veranderen, zo kan en wil ik niet in een gevecht rijden.
Wapen: Het werkt, maar is bijlangena niet zo sterk als ik zou willen.

In ons eind gevecht met de Russische robots had ik door de 2mm Alu en 20mm stalen koker profielen moeten gaan als een warm mes door boter maar ik kwam niet eens in de buurt. Ik kreeg meer dan genoeg kansen om serieus door te knijpen maar kon deze gewoonweg niet volbrengen. Dit wapen is leuk voor koelkasten te knijpen maar daar blijft het dan ook bij.

Al met al, weinig schade, veel gereden, en een goede shakedown van Kan-Opener die we tot nu toe nog niet gebruikt hadden in een gevecht. Dit kan je met recht geslaagd noemen.

[Babeth]

De Minions waren met recht en reden de ruggegraat van de roboteers: zij dienden de robots in en uit de arena te dragen en hebben dat heel vlijtig volbracht. Dat vooral Zhenya (helemaal links op de foto) er appetijtelijk uitzag, tja...

Ze hadden ook een routine waarbij het op te offeren huishoudapparaat aan het publiek werd voorgesteld door het eventjes rond te rijden op een vorkheffertje:

[maddox]

Leo heeft de Team RCC site een beetje aangevuld.

[Jeroen]

Minions is nou niet echt een positief woord babs . Of waren het echt slaven?